Wanneer de team uit teamsport wegvalt

Wat doen onze teamplayers nu en waar zijn ze?

Wat een bizarre tijden waren het afgelopen jaar? We vroegen ons af hoe het gaat met onze teamsporters nu dat hun sport niet kan doorgaan? Joris, een 29 jarige Gentenaar die gek is van alle sporten maar in het bijzonder van voetbal, wou ons graag vertellen wat hij vooral mist en wat hij nu doet.

Waar speel je?
“Nu speel ik bij VV9000, de meest sympathieke voetbalploeg in en rond Gent. En zoals jullie allen wel verwachten grote supporter van de Buffalo’s, die nu een iets mindere periode kennen, maar dat komt wel goed (lacht). Daarnaast hoop ik dat onze Belgen een super EK spelen en deze keer met de gouden medaille naar huis kunnen komen.”

Door corona kan je nu geen voetbal spelen, niet op het veld maar misschien wel naast het veld?
“Neen, helaas niet. Het is bij mij van februari geleden dat ik nog heb kunnen voetballen. In augustus nog kunnen spelen, maar door blessure uitgevallen. Dus sindsdien ligt het stil en ik krijg jammer genoeg niet de kans om opnieuw te beginnen, wat wel spijtig is.”

Wat mis je het meest op dit moment?
“Gewoon het teamgevoel, samenkomen met de medespelers, trainingen die fysiek uitdagend zijn maar ook gewoon het plezier. Het samen zijn op het veld, maar ook ernaast. Ze zeggen altijd dat de derde time de belangrijkste is (lacht). Maar toch ook zeker het competitieve, streven naar een doel, proberen winnen. We hadden echt ambitie dit jaar, namelijk kampioen spelen. We hadden écht een goeie ploeg. Dit alles is in het water gevallen, zo spijtig.”

Wat deed je als alternatieve sport of wat doe je nu nog?
“In het begin was dat een beetje conditie onderhouden. In de eerste lockdown was het nog goed weer, dus was het leuk om te lopen of te fietsen. Maar ik haalde daar precies niet zo veel voldoening uit, ik miste echt wel dat teamgevoel en dat competitieve. Dus ben ik met een paar voetbalvrienden beginnen padellen. We zijn hiermee begonnen in april-mei, vooral omdat dat dit één van de enige buitensporten was die nog toegelaten was.
En dan we zijn eigenlijk blijven gaan, het is ook niet zo ver voor mij (Padel4U2, te Gentbrugge).
We zijn ondertussen ook lid van de club, en meteen ingeschreven voor de interclub volgend jaar. Terug dat competitieve opzoeken omdat we door goede training ook al beter geworden zijn in de sport. Het is super leuk om de nieuwe sport te leren kennen, en ook mijn vrienden leer ik op een andere manier kennen. Dat is echt super plezant. “

Ik hoor competitie super veel terugkomen in je verhaal, wat mis je daar dan zo hard aan?
“Ik weet dat niet zo goed, maar ik ben wel echt een competitiebeestje. Ik wil altijd winnen. Bij het voetballen altijd streven we naar een doel, kampioen spelen, elke match opnieuw willen we tot het uiterste gaan. Wat ook in die wedstrijden padel terugkwam, is altijd de beste willen zijn. Meespelen met die interclub, een tornooi, geeft extra motivatie, extra (weliswaar gezonde) druk, die zorgt voor uitdaging. “

Hoe houden jullie momenteel het teamgevoel levende?
“Een aantal spelers zijn ook beginnen padellen, een ander groepje gaat wekelijks lopen. We hebben ook ons WhatsApp-groepje waarin we wekelijks iets sturen om verbonden te blijven met elkaar. Ja het is toch wel moeilijk, want in een voetbalploeg ben je snel met meer dan 20 man. Dus het is moeilijk om vandaag de dag met iedereen geconnecteerd te blijven. Chance dat we die groep hebben, af en toe een foto of filmpje helpt daar wel bij. “

Is sporten op jezelf dan helemaal niets voor jou?

“Neen, bij mij gaat dat echt over teamgevoel, ik haal echt geen voldoening uit alleen sporten. Voetbal, scouts, hoe meer mensen, hoe plezanter. “

Dus die lockdown is moordend voor jou, sociaal beestje dat je bent?
“De lockdown is inderdaad moordend, chance dat we nog mogen buiten komen en nog met 4 mogen afspreken/sporten. Dat is op z'n minst een opluchting. Anders zou het inderdaad wreed lastig worden. “

Is er iets dat je concreet mist? Neemt jullie trainer hier actie in?
“Het is moeilijk in zo’n grote ploeg om iedereen samen te krijgen, zowel fysiek, wat niet mag, als digitaal. We weten ook niet wanneer we terug mogen beginnen, dus trainingsschema's opstellen heeft niet zoveel nut. We zijn ook één van de enige ploegen die niet voor premies spelen, maar gewoon voor het plezier. Er zijn geen verplichtingen, wie wil kan lopen/padellen, waar onze trainer ook bij aanwezig is, soms zelfs onze penningsmeester.
Ik geloof ook dat onze eerste training een groot feest gaat worden. “

Denk je dat je nog gemotiveerd gaat zijn om wekelijks naar de trainingen te gaan? Dat vraagt wel wat, nu heb je meer tijd. Padel komt erbij, ga je dat blijven doen?
“Motivatie en goesting is er zeker, wel wat vraagtekens bij de fysieke paraatheid. Zeker bij mij, na lockdown één ben ik terug een met een blessure uitgevallen. Zeker op provinciaal niveau is het niet zo dat er veel begeleiding is of dergelijke op basis van het fysieke. Ik kan dus niet zeggen hoe mijn lichaam daarop gaat reageren. Als ik nu luister naar mijn lichaam, ga ik het niet aankunnen. Misschien is padel dan een duurzamere oplossing, om niet binnen een paar maand kreupel rond te lopen. “

Wat gaat je team daarvan vinden?
“Misschien kunnen we gewoon een padelclub worden? We spelen altijd padel als we op teamreis gaan naar Spanje, dus wie weet zit daar wel toekomst in. VV900-Padel (lacht)”

Dus de voetbalclub wordt een padelclub?
“Ahja, waarom niet? Nee, het is wel een goede vraag want we zijn allemaal al wat ouder, of toch boven de 30, waar voetballen op dat niveau niet meer vanzelfsprekend is. Ik ben heel erg benieuwd wat het gaat geven volgend jaar. “

Heb je tips voor mensen die nu wat vast zitten, niet gemotiveerd zijn?
“Ik denk dat ze zich moeten afvragen wat ze het meeste missen in hun teamsport. Is het teamgevoel? Dan moeten ze op zoek gaan naar een manier om dat gevoel opnieuw te creëren door samen te gaan sporten binnen de maatregelen van vandaag. Zoeken ze naar competitie of winnaarsmentaliteit? Dat kunnen ze terugvinden in een andere sport of via Strava-challenges. Ik denk dat het gewoon belangrijk is dat iedereen rekening houdt met wat er voor hem/haar belangrijk is. Zo kan iedereen wel op zijn manier zijn zin vinden, maar het zal nooit echt volledig hetzelfde zijn. “